Οι
ιστορικά και πολιτικά αφελείς ... πιστεύουν
πως ... ο σοσιαλισμός θα έρθει με
κοινοβουλευτικές διαδικασίες σαν αυτές
που γνωρίζουμε στα πλαίσια της “αστικής
δημοκρατίας”. Αυτοί οι αφελείς περιμένουν
κάποια δημοσκόπηση να τους ... “δείξει”
τον σοσιαλισμό να έρχεται !!! Αυτοί οι
αφελείς δηλώνουν μαρξιστές ... αλλά
σύγχρονοι μαρξιστές. Θέλουν σοσιαλισμό
... αλλά χωρίς την διχτατορία του
προλεταριάτου. Θέλουν σοσιαλισμό ... με
δημοκρατία. Ετσι λένε ... αλλά κρύβουν
πολλά ... περιμένοντας ήσυχοι τον "σοσιαλισμό" που θα τον ανακοινώσει το δελτίο ειδήσεων της tv και το internet !!!
Κρύβουν
πώς ... η διχτατορία του προλεταριάτου
αντανακλά τα συμφέροντα της συντριπτικής
πλειοψηφίας (δηλαδή των εκμεταλλευόμενων
εργαζομένων) στην καπιταλιστική κοινωνία
ενάντια στα συμφέροντα των
αστών-εκμεταλλευτών. Με αυτή την έννοια
... αυτή η διχτατορία ... είναι μιά αληθινή
... δημοκρατική διχτατορία. Μιά κοινωνικά
δίκαιη
διχτατορία. Δεν θα χρειαζόταν καν να
την λέμε διχτατορία ... εαν θεωρητικά
και πολιτικά ... μπορούσε να επιβληθεί
με τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες
της αστικής δημοκρατίας με την έννοια
πως ένας λαός ελεύθερα θα εκφράσει την
βουλησή του, που όποια και αν είναι θα
γίνει αποδεκτή. Δεν θα χρειαζόταν να
την λέμε διχτατορία ... εαν οι αναλύσεις
μας έδειχναν πως οι μηχανισμοί της
αστικής εξουσίας ... δεν είναι δομημένοι
με σκοπό μόνο και μόνο την διαιώνιση της εξουσίας της
αστικής τάξης ... αλλά είναι δομημένοι
στην υπηρέτηση της δημοκρατικής λαικής
βούλησης και της λαικής κυριαρχίας. Δεν
θα χρειαζόταν να την λέμε διχτατορία
... εαν κάθε φορά που κινδυνεύει η αστική
εξουσία οι λαοί δεν αντιμετώπιζαν την
καταστροφή είτε απο μιά ανοιχτή φασιστική
δικτατορία της αστικής τάξης είτε απο
μιά εκφασισμένη αστική “δημοκρατία”.
Δεν θα χρειαζόταν να την λέμε διχτατορία
... εαν κάθε φορά που η αστική εξουσία
κινδύνευε ... δεν έβγαζε στην παρανομία
κόμματα που μέχρι τότε κόμπαζε πως τα
αφήνει ελεύθερα. Δεν θα χρειαζόταν να
την λέμε διχτατορία ... εαν οι αστοί και
τα κομματά τους θεωρητικά θα μπορούσαν
να υπηρετήσουν την καινούργια βούληση
του λαού. Δεν θα χρειαζόταν να την λέμε
διχτατορία ... εαν μπορούσε να επιβληθεί
με απόλυτη κοινωνική ηρεμία ... χωρίς
έναν διεγερμένο, συνειδητοποιημένο λαό
που έχει αποφασίσει να τελειώσει με την
αστική εξουσία. Οι κλασικοί ... αυτή την
κατάσταση την ονόμασαν επαναστατική
και απέδειξαν πως ... αργά ή γρηγορα ...
είναι αναπόφευκτη.
Η
επανάσταση που θα επιβάλει την διχτατορία
του προλεταριάτου ... θα είναι μιά απόλυτα
νόμιμη
επανάσταση.
Η βιαιότητα αυτής της επανάστασης ...
δεν θα εξαρτηθεί απο τον επαναστατημένο
λαό αλλά απο την ... αποδοχή ή όχι της
απόφασης του λαού ... απο την αστική τάξη.
Ενας συνειδητά επαναστατημένος λαός
... δεν διψάει για βία και αίμα. Την εξουσία
επιδιώκει να κατακτήσει. Αν υποθέσουμε
πως η αστική τάξη ... φερθεί κάποτε τόσο
δημοκρατικά όσο διακηρύττει όσο έχει
την εξουσία ... θα έχουμε φτάσει στην
δημοκρατική και ειρηνική
διχτατορία
του προλεταριάτου. Τότε και μόνο τότε
... το σύνταγμα της δίκαιης εργατικής
εξουσίας που θα περιέχει και κάποιο
άρθρο που θα κοινωνικοποιεί τα μέσα
παραγωγής και θα εξαλείφει την εκμετάλλευση
ανθρώπου απο άνθρωπο ... θα
μπορούν να το υπηρετήσουν
όσα κόμματα τραβάει η όρεξη του καθένα.
Κανένας όμως αστός και κανένας ακραιφνής
“δημοκράτης” δεν σκέφτηκε έτσι στην
ιστορία και δεν πρόκειται να σκεφθεί
ποτέ. Ολοι κόπτονται για την “κοινοβουλευτική
δημοκρατία” ... που τους εξασφαλίζει
την εξουσία τους ... και αν ποτέ την χάσουν
... θα κόπτονται για την “κοινοβουλευτική
δημοκρατία” που θα τους επαναφέρει
στην εξουσία. Ετσι δικαιολογείται η
“τρέλλα” τους με την “κοινοβουλευτική
δημοκρατία” που τελικά αποτελεί το
καλύτερο εργαλείο εξαπάτησης και καταπίεσης των μαζών
και διαιώνισης της εξουσίας τους. Ετσι
δικαιολογείται η συμμετοχή και η συνενοχή
τους σε οποιαδήποτε φασιστική δικτατορία
τους εξασφαλίζει την εξουσία τους. Ετσι
δικαιολογείται πως το βασικό επιχείρημά
τους κατά της επαναστατικής εργατικής
εξουσίας ... είναι ο μονοκομματισμός που
τάχα θα επιβάλλουν οι επαναστάτες. Κάτω
απο αυτό το επιχείρημα προσπαθούν να
κρύψουν τον τρόμο τους ... για εκείνη την
ώρα που θα χάσουν τα μέσα παραγωγής απο
τα χέρια τους ... επομένως θα πάψουν να
είναι καπιταλιστές-εκμεταλλευτές ...
επομένως αν θέλουν να επιβιώσουν θα
πρέπει να ενταχθούν με τον ιδρώτα τους
στην τάξη των εργαζομένων ... και επομένως
δεν θα υπάρχει κανένας λόγος να ανήκουν
σε κάποιο κόμμα που θα εκφράζει τα
συμφέροντα μιας ανύπαρκτης τάξης. Ολοι
αυτοί, τα κόμματα τα θέλουν για να
ξανακερδίσουν την παλιά “καλή” εξουσία.
Ολοι αυτοί ... τότε ... δεν θα θέλουν την
λειτουργία των κομμάτων τους ... για να τα
θέσουν στην υπηρεσία και στον έλεγχο
του εργατικού κράτους ... αλλά για να το
καταστρέψουν.
Αρα
όλοι καταλαβαίνουμε πως για να μας
ξημερώσει, στην θέση της αστικής
κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ... μιά
εργατική
κοινοβουλευτική δημοκρατία
... θα πρέπει να μεσολαβήσει η επαναστατική
κατάκτηση της εξουσίας απο την εργατική
τάξη ... που
απαραίτητα ΔΕΝ θα συνοδευτεί
απο μιά αντεπανάσταση των αστών με την
συνδρομή των ξένων φίλων τους και των
ντόπιων συνεργατών τους. Ισως κάτι
τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί σε μιά
καπιταλιστική χώρα ... που βρίσκεται σε
ασφυκτική σοσιαλιστική “περικύκλωση”
... αλλά τέτοιες ευνοικές συνθήκες δεν
είναι πιθανές για το ορατό μέλλον.
Επιστρέφοντας στην παραγματικότητα ας
περιοριστούμε στο ότι η αντεπανάσταση
στην επανάσταση ... ΘΑ
εκδηλωθεί με
απρόβλεπτη ποικιλία και ανάλογα με την
δυνατότητα αντίδρασης των αστών ... και
τότε το καθήκον του εργατικού κράτους
δεν μπορεί να είναι άλλο ... παρά η
υπεράσπιση της επανάστασης. Αυτό θα
είναι το κρίσιμο σημείο καμπής ... που
όλοι θα πρέπει να αποφασίσουν με ποιόν
θα πάνε και ποιόν θα αφήσουν. Θα είναι
η περίοδος του ταξικού
πολέμου,
που το μόνο σίγουρο είναι πως η εκβασή
του δεν θα καθοριστεί ποτέ ... απο
κοινοβουλευτικές διαδικασίες σαν αυτές
που ξέρουμε. Με λίγα λόγια ... ας ξεχάσουμε
τις ονειρώξεις περί ταξικού πολέμου με
κανόνες “δημοκρατίας” ... και ας
ετοιμαζόμαστε για την δικτατορία της
αστικής τάξης ... ή για την διχτατορία
του προλεταριάτου.
Σε
αυτό το σημείο ανακύπτουν άλλα ερωτήματα.
Η
διχτατορία του προλεταριάτου ... θα είναι
μιά μονοκομματική εξουσία ?? Οποιος
δέχεται την μαρξιστική-λενινιστική
ανάλυση ... κατανοεί πως η επαναστατική
αλλαγή της κοινωνίας θα γίνει απο την
εργατική τάξη και τους συμμάχους της
που έχουν συμφέρον να προχωρήσει, να
στεριώσει και να εμπεδωθεί η επανάσταση.
Επίσης κατανοεί πως την επανάσταση θα
αντιπαλέψουν με όποιο τρόπο μπορούν οι
τάξεις που στον ένα ή στον άλλο βαθμό
χάνουν την εξουσία τους. Ακόμα σε αυτή
την εξίσωση πρέπει πάντα να συνυπολογίζονται
και οι τάξεις ή τα στρώματα του λαού που
στην επαναστατική διαδικασία θα είναι
αναποφάσιστα για το ποιό μέρος πρέπει
να ακολουθήσουν και επομένως θα είναι
κρίσιμο για την ευνοική εξέλιξη της
επανάστασης ... τα στρώματα αυτά τουλάχιστον
να ουδετεροποιηθούν ... τουλάχιστον στις
κρίσιμες καμπές να μην πάρουν το μέρος
της αντεπανάστασης. Κάτω λοιπόν απο
αυτή την οπτική ... μπορούμε
να ορίσουμε πως στη επαναστατική
διαδικασία της διχτατορίας του
προλεταριάτου ... θα μπορούν να συμμετέχουν
ενεργά περισσότερα απο ένα κόμματα ...
αρκεί η δράση τους να μην είναι
αντεπαναστατική.
Τά είπαμε ... επαναστατικές δημοκρατίες
και επαναστάσεις με δημοκρατία για
όλους ... δεν θα είμαστε τυχεροί να τις
ζήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
1. Δεν σχολιάζω σχολιαστές ... εκτός επιλεγμένων περιπτώσεων. Περιπτώσεων με ζουμί και ουσία και σε σχέση πάντα με το θέμα της ανάρτησης
2. Δεν με ενοχλούν τα μπινελίκια ... αρκεί να περιέχουν πολιτική ουσία
3. Επαναλαμβανόμενα στερεότυπα μηνύματα ... δεν προσφέρουν τίποτα
4. Οχι οτι τα ψευδώνυμα προσφέρουν κάτι σημαντικό ... αλλά χρειάζονται σαν ελάχιστη βάση "συννενόησης". Προτιμούνται τα ψηφιακά !!!
5. Μακρυά απο εδώ φασιστικά και κρυφοφασιστικά "τραγουδάκια" με την μορφή άποψης
6. Επιφυλάσσομαι για τον χειρισμό των τρόλ και των ερειστικών επιτηδείων ... κατά περίπτωση
7. Αλλο πολιτική αντιπαράθεση ... και άλλο παθολογικός αντικομμουνισμός. Η διαφορά βγάζει ... μάτι